Cathérine Deneuve

Als actrice is het al een opvallende madame, en als Geranium mag ze er ook zijn!

Geranium 'Cathérine Deneuve' is een ontdekking van kweker Thierry Delabroye. Hij ontdekte deze kruising in 2011 tussen zaailingen van Geranium psilostemon in zijn kwekerij  te Hantay (tussen Lille en Lens).

'Cathérine Deneuve' is een kruising tussen Geranium oxonianum en Geranium psilostemon. De plant wordt bij ons zo'n 60 cm hoog en geeft van mei tot voorbij augustus bloemen met - voor een Geranium - opvallend smalle kroonbladen. 

Die stervormige bloempjes maakt deze variëteit tot een verrassende verschijning onder de Geraniums. 

Blijkbaar is dat een genetisch kenmerk die nog al eens optreedt bij oxonianum kruisingen. Ook 'Lady Moore', 'Sherwood' en de  'thurstonianum' variëteiten vertonen die slipvormige kroon, alle roze met een bleek hart. Maar ik vind 'Catherine Deneuve' mooier door het donkere hart, dat ze overerfde van G. psilostemon, de Armeense ooievaarsbek.

Op de foto staat ze als blikvanger aan de rand van de gele border.

En ondertussen op het groendak ...

Er zijn toch nog planten in de tuin die blij zijn met al dat water. Op het groendak van het tuinhuisje zijn ze op dit ogenblik in hun nopjes. Vorig jaar stonden ze daar nu al een beetje uit te drogen maar nu! Kijk eens hoe mooi!

De varens in beeld zijn de Mannetjesvarens aan de voet van het tuinhuisje, langs het pad.
De grote bladeren zijn die van de Kamperfoelie, die weer voet aan grond wil krijgen op het dak. 
Links in de hoek een toefje Grote tijm en overal priemt het peterseliefijne blad van Gewoon duizendblad tussendoor. Alleen hier, op het slakkenvrije groendak maakt die soort nog kans in mijn tuin.

Van dichterbij bekeken zien zien we de sterretjes van de Steenanjertjes, de bolletjes van Witte klaver, de haast onzichbare bloempjes van akker-vergeet-me-nietjes, één stengeltje van een hazenpootje en op de achtergrond enkele gele toefjes van Tripmadam.

Op de zuidzijde is het haast al Tripmadam dat de klok slaat. 

En daar is het de Wingerd die het dak op wil... moet eens met mijn snoeischaar passeren, maar ik denk dat het winterkoninkje er broedt - dus nog even met rust laten.

Binnenkort raakt de Wilde marjolein in bloei. Die zie je op deze foto's net niet. Daar gaan dan weer massa's bijen, hommels en vlinders op afkomen. Ik kijk er al naar uit - het geeft zo'n zomers gevoel. 

Betrapt!

Toch nog een klein voordeel aan alle water- en modderellende van de voorgaande week. 
In de prut die achtergebleven is in het kippenhok zag ik deze pootafdrukjes.

Is me na al die tijd opeens duidelijk waarom de voederautomaat van de kippen altijd zo snel leeg is!

Modder en slijk, water en prut, schimmel en rot

Wat een ellende. Aanvankelijk dacht ik dat de schade nog meeviel in de tuin. Er mocht dan wel een miljoen liter van die stortbui over mijn tuin gestroomd hebben, het leek allemaal zo erg niet … dacht ik.

Ondertussen heb ik mijn mening al wat herzien. Het vijvertje is na een week nog steeds niet helder - hoe lang blijft klei eigenlijk zweven in het water!?. Alle verhardingen in de tuin lagen onder een laag kleiige leem – en dat plakt ongelooflijk … zit daar lijm in of zo!? De moestuin is een slakkenfestijn geworden – zijn alle slakken uit de tuin dan daar naartoe gespoeld? De vloer van het nachthok van de kippen is één vieze brij en het stukje gazon langs de straat ligt nu vijf cm hoger door de aangespoelde grond.

Bovendien is er op mijn hooilandje zowat een cm leem afgezet. Op zich misschien niet zo erg, maar dat is volgens mij overbemeste rotzooi komende van de hoger gelegen maisvelden. Ik heb dus wel wat angst voor dit stukje van de tuin, want dat ben ik al twintig jaar lang aan het verschralen. Er groeien ondertussen al wilde orchideetjes in - benieuwd hoe die hier op gaan reageren. Ik kan alleen maar hopen dat alles zo verdund was in die massa water dat er niet te veel meststoffen en residu’s van pesticiden in mijn tuin zijn achtergebleven. 

Maar misschien is het nog zo erg niet als ik vrees. Er kan alvast al niet veel water de grond ingedrongen zijn want de bodem was al zo goed als verzadigd. En wie weet reageert mijn tuin in gunstige zin – natuur kan je verrassen!

Maar dit weekend kregen we weer een nieuwe verrassing ... was ik net klaar met het leegspuiten van met rioolprut verstopte afvoerbuizen (en dat in een kruipkelder waar door een losgesprongen stop op een afvoerbuis een dikke laag plakkerige prut in terecht is gekomen ...), ontdekken we in de tuin dat enkele van onze buxushaagjes aangetast is door één van die gevreesde buxusschimmels. 

Pfff ... wanneer droogt die tuin eindelijk weer eens op? Het wordt hoog tijd!

Hoog en droog en toch nat

Vlaanderen wordt al meer dan een week overspoeld door hevige onweders. Nu staat nu sinds gisterenavond de Markvallei en alweer de Dender blank.

Dacht ik met de biodiverse tuin hoog en droog te zitten. Maar sinds gisteren avond denk ik daar anders over. Een ongelooflijke stortbui bracht massa’s water in korte tijd de heuvel af. En halverwege wonen is dus niet hoog en droog wonen! Al gauw konden de sloten en riolen de massa water niet aan. Door de kracht sprongen riooldeksels omhoog, vies water stroomde de lager gelegen hoofdstraat door en over het dorpsplein. Kelders liepen onder en lager gelegen woningen stonden blank, ganse opritten met grind kregen zin om te gaan zwemmen en een stuk wegdek verplaatste zich.

Vergeleken met wat de lager wonende buren te verwerken kregen viel het hier allemaal nog wel mee. Op het hoogtepunt van de stortbui werd de oprit onder een laag kleiige leem bedolven, komende van de hoge akkers. 

Ons straatje was op een zeker ogenblik een beek en liep over in onze tuin. Twee stromen water baanden zich een weg naar beneden. Het ging helemaal de tuin door maar liet niet na het vijvertje te bezoeken. Dat lijkt op dit ogenblik niets dan modder – afwachten hoe het er uit zal zien als alles bezinkt. 

De aardappels in de moestuin stonden gelijk op een eilandje en de ajuintjes mag ik wel vergeten dit jaar – die stonden al voor het onweer te rotten, acuut depressief door het aanhoudende vocht.

       

Maar zoals ik zei – het valt wel mee. Dat het dak van de wintertuin vol water stond en aan de verkeerde kant begon over te stromen en dat mijn regenwaterput vervuild is geraakt door rioolwater is nog niet zo erg. De buurman die zijn nieuwe aanbouw en parket van een maand oud zag overspoeld worden, of al je meubeltjes verpest door vies water is erger.

Gelukkig sprongen veel mensen spontaan in om overal te helpen, al tijdens de bui. En de brandweer kwam achteraf de hoogste nood wegpompen. Nu maar hopen dat ik nergens lees dat iemand zich te dicht bij het kolkende water gewaagd heeft. Zelf moesten we bij het thuiskomen met de wagen door enkele beken waden. In een naburig dorp stonden er zo twee wagens vast in het sop.