Dakzicht met haasjes

Ik ben er deze maand wat laat mee – druk gehad – maar hier is het micro-zicht van juni.  Elke maand kijken we in detail naar een onderdeel van de tuin, naar voorbeeld van een ideetje van Zem.  

Ik volg elke maand de evolutie van het groendak op de voet (Een overzichtsfoto vind je HIER).

Wat groeit er ondanks de barre omstandigheden die er zich voordoen - het is elk jaar weer spannend. En het leek er op dat er niet veel ging bloeien want het ganse zaakje op het groendak is al enkele keren ei na verdroogd.  

Het bieslook heeft er weinig last van. Staand op de ladder lijkt het wel alsof ik over een dijkje ergens in Nederland kijk. Je ziet naast het dak ook wat stengels van het Duizendblad - door de afwisselende droogte nog niet in bloei – maar dat kan niet lang meer duren.

Bieslook is niet de enige bolplant die wel aard op het groendakje. De tulpjes slagen er vlot in om zaden te maken en bij de Kraailookjes scheuren de eerste bloemhoofdjes al open, vol van broedbolletjes.

Ook de Tripmadam begint al bloemstengels te maken. Muurpeper vormt op de rand al een geel tapijtje en de ooievaarsbek is al ver is uitgebloeid. Ik denk dat het een Zachte ooievaarsbek is.

  

Op diezelfde zuidkant handhaven sinds vorig jaar zich enkele Hazestaartjes en ik ontdekte een Hazepootje op de noordzijde. Het eerste is een grasje en het andere is een vlinderbloemige - een klaversoortje zeg maar. Het is nog niet goed te zien maar het Hazepootje laat al in de topjes het begin zien van de wollige bloemhoofdjes, waaraan het zijn naam dankt.

 

En tot mijn verbazing stond er tussen de witte klaver opeens een Margriet op het groendak. Misschien vinden jullie dat niet speciaal, maar ik hoop dat dat het begin is van de terugkeer van de Margriet in de biodiverse tuin.

Maar nu viel mijn oog toch wel op enkele speciallekes! Ontwaarde ik opeens de gele bloem van een Ratelaar - zou dit een Kleine ratelaar kunnen zijn? En verder zag ik opeens enkele planten Tijm. Niet zomaar de huis-tuin en keukentijm maar één of andere wilde tijmsoort! Ik hoop 'em op naam te kunnen brengen als ie bloeit.

En tot slot stond de dakrand vol met minuscule blauwe bloempjes - die mocht ik niet vergeten te vermelden.

 

Er gebeurt dus weer van alles op dat groendakje - en het is weer eens anders dan de voorgaande jaren.

 

Blog-ecotuinentocht

’t Is misschien niet echt kort op de bal, maar ik kwam er niet eerder toe om verslag te geven over onze 320km-lange tocht langsheen vier VELT-ecotuinen op 1 juni. En zoals eerder vermeld, had deze tocht een hoog blog-gehalte.

De eerste tuin die we aandeden was die van mede-blogger Fruitberg. Supermasj, want zo heet de tuinier van dienst heeft het afgelopen jaar een enorme hoop werk verzet.  Niet alleen werd er een moderne aanbouw aan het woonhuis gebouwd, maar de ganse tuin werd onder handen genomen en in een heel interessante jonge ecotuin omgetoverd! Ik keek er wel mijn ogen uit. Naast de veelvoud aan vruchtdragers, appels, pruimen, peren, druiven, kiwi’s, bessen waar ik zelfs het bestaan niet van wist is er ook nog plaats voor een schaduwtuin met een Hostaverzameling, een grote zonovergoten border aan de voorzijde van het huis en een bloemenweide in wording.

Zelfs Dochter vond het allemaal mooi genoeg om haar fototoestel voor uit te halen, alhoewel ze vooral onder de indruk was van de Harry Styles kloon die er op een gegeven ogenblik thuiskwam. Wie we er ook ontmoetten was Ludo van Muggenbeet en zijn madam. Zijn tuin was dit jaar niet opengesteld dus kon hij er zelf enkele bezoeken – en ook hij sprak lovend over de Fruitbergtuin.

Van daar ging het richting Diest waar we op de Grote markt een gezellig terrasje vonden voor een snelle hap.

De tweede tuin was die van AnneTanne. Daar was het gezellig druk. Het hooilandje vooraan werd ingepalmd als parkeerplek voor fietsen. Daarom bekeek ik het helaas niet in detail, want naar het schijnt groeiden daar voor ’t eerst enkele Ratelaars. Maar ik was in de eerste plaats onder de indruk van die twee dikke kanjers van bomen die er stonden: een Zomereik en een Beuk.

AnneTanne had een parkoers uitgestippeld door haar tuin waarmee je alle kantjes en hoekjes van haar tuin verkende. Ik zag er enkele mooie borders, moestuin, een serre, bosjes, houtkanten, hooilandjes, zitkuil (niet toegankelijk wegens inwonende broedvogel), bospoel en de zwemvijver waar ik heel benieuwd naar was.

Wat me opviel toen we, terug bij het tuinhuis een drankje nuttigden, dat de ganse tuin volledig in het groen ingebed ligt. Je ziet er weinig tot niets van het omliggende, waardoor het lijkt dat tuin en huis in een open plek in het bos ligt. Dat geeft er een aangenaam besloten karakter aan. Ik had er eigenlijk wel wat meer tijd willen voor uittrekken, voor genieten, maar ook voor een langere babbel met de Muggenbeters en AnneTanners. Helaas was ons programma nu eenmaal goed gevuld … op het randje van overladen. En moesten we verder naar tuin drie. Maar eerst nog eens de stapstenen aan de zwemvijver uitgetest.

De derde tuin, dat was de tuin van Mme Zsazsa. Zij ging een tijd geleden de uitdaging aan haar weiland om te vormen naar een bloemrijke ecologische moestuin. En ik moet zeggen, ze is goed op weg. Het biodivers vrouwke vond het nog wat rommelig, maar ik zag er alvast de potentie in – en de toekomst. 

Dat zal me nogal een bloemenweelde worden! Waartussen wellicht op permaculturele wijze de groentjes te vinden zijn. Als ze die tuin tenminste onderhouden krijgt – want het ging toch wel om een behoorlijke oppervlakte! Leek me wat veel om alleen te doen. Misschien moet ik het boek eens kopen, dan weet ik hoe ze het rond krijgt. 
Die krullerige paadjes afgezet met dakpannen, bloem-en moesperkjes afboordend vond ik wel leuk. En de beestenboel ook. Vooral dat varken dan, dat zich gemoedelijk schurkte tegen de wand van haar stalling. 

Het was er een gezellige bende, met een hoog bohemien gehalte – of kwam dat dan weer door de woonwagens die er geparkeerd stonden? Ik wil hier nog wel eens terugkomen, als de tuin vijf of zes jaar rijper is. Benieuwd wat de toekomst brengt.

De laatste tuin op mijn lijst was van een blogger van de oude stempel. Rik Wouters “blogt” al sinds de jaren stillekes, nog voor de term bloggen uitgevonden was, of zelfs maar tinternet – stel je voor. Rik schreef namelijk al jaren geleden wekelijks stukjes in de krant. Iets wat hij nu nog steeds wekelijks doet op zijn eigen webstek. Ik was benieuwd wat zijn tuin zou brengen, want de foto in het ecotuin Velt-programmaboekje leek me veelbelovend: een hele massa orchideetjes in een hooilandje!

Maar de werkelijkheid overtrof nog veruit de verwachtingen! Want kende jij iemand die naast een moestuin, siertuin, een hooilandje en een natuurlijk ogende vijver ook nog eens een elzenbroekbos in zijn tuin heeft? Ik niet. Misschien was dit een groot gat in mijn kennis maar ik wist helemaal niet af van het bestaan van deze tuin, alhoewel er al ettelijke duizenden mensen deze bezocht hebben.

Persoonlijk had ik die tuin niet zo ver laten evolueren naar schaduwtuin. Maar Rik heeft denk ik meer weerstand om een boom om te zagen dan ik. Hoe dan ook - ik vond het alvast heerlijk er in te kunnen rondwandelen. En omdat Rik al aan een rondleiding bezig was konden wij de tuin op ons eigen tempo ontdekken. Fantastisch was dat. Ik vond de afwisseling tussen natuurlijke begroeiing aangevuld met cultivars of exotischer soorten heel verfrissend. Ik zag overal de grens tussen tuin en natuurreservaat vervagen. 

Alleen het elzenbroekbos zag er nog volledig natuurlijk uit, met alle typische soorten er op en er aan – inclusief hoge watertafel waardoor Rik overal knuppelpaden of vlonderpaden construeerde.

Het was een heel gevulde dag - en moe dat we waren 's avonds. We hadden ook zoveel mooie zaken gezien - voer om over te dromen. Wat we uitgebreid deden.