maandag 11 november 2013

Tingeling

Vandaag hing ik de bel terug.  Sinds de werken aan de keuken was ie nog niet terug op zijn plaats geraakt. Maar nu wel.

Ik heb nog geprobeerd ‘em voor de gelegenheid wat op te blinken, maar dat is maar ten dele gelukt.
Toch mooi hé?  



En handig ook, want met zo’n grote tuin kan je je schor staan schreeuwen als je iemands aandacht wil, zo tot achter in de tuin.  Sinds we dat klokje in gebruik hebben hoeft dat niet meer.  Die toon draagt verder dan een stem, en is opvallender ook.

Die gewoonte bracht het biodivers vrouwke mee van bij haar thuis.  Daar heeft elk gezin zijn eigen bel, met zijn eigen karakteristieke klank.  Makkelijk is dat!  En wat blijkt nu, na zoveel jaar, klinkt er bij onze buren ook een bel.  Dus het maakt school.  Gelukkig heeft hun bel een andere klank, voller en luider ook. En ook hun manier van luiden is anders.  De kinderen vergissen zich niet.

Pavlov helpt ook.  We moeten maar die klepel bewegen en de kinderen krijgen al onmiddellijk zin in eten, of een snack.  Want de bel wordt het meeste gebruikt als er verzameld wordt voor het vieruurtje.  

Ons klokje is een oude deurbel.  Die vond ik ooit tijdens een wandeling in het Kluisbos.  Het lag, half verborgen onder het blad, weggesmeten in het bos.  Maar het nieuwsgierig kind dat ik toen was wou wel weten wat die roestige krul was, en dus trok ik het los.  En dat bleek een bladveer te zijn, met een mooi klokje er nog aan!  De veer was onbruikbaar geworden, maar het klokje kreeg na een grondige poetsbeurt een tweede leven bij ons - als deel van de kleine gezinstradities.

13 opmerkingen:

  1. Dat staat hier ook nog op het to do lijstje...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jouw fruitberg is even groot als de biodiverse tuin, dus dat kan even handig blijken te zijn!

      Verwijderen
  2. Zo'n bel is inderdaad een stuk efficiënter dan al dat elektrisch of door batterijen aangedreven geschal. 'Even aanbellen' krijgt alzo ook zijn ware betekenis terug. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mijn ouders hebben nog zo'n ouderwetse bel als deurbel binnen hangen. Met zo'n hendel aan de buitenkant. "Belletje-trek" mag je daar heel letterlijk nemen.

      Verwijderen
  3. Mijn madame stuurt me soms een sms-je als ik in de tuin bezig ben, meestal in de trend van 't is bijna tijd om ermee op te houden of waaar zit je, kom je even ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hier een andere aanpak: ik word mbv het klokje geroepen als mijn gsm binnen in huis rinkelt :-)

      Verwijderen
  4. Aan het tuinpoortje hangt hier sinds enkele jaren ook een bel (met kikker) die we vonden in het witte dorpje Thorn in Holland. En zoals je zegt, dat geluid draagt ver. Als ik vanchter in de tuin ben, hoor ik het nog steeds.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wij hebben zelfs een klokje in de gang hangen. Je moet maar eens trachten met roepen de aandacht van de kinderen te krijgen als die aan het chatten zijn ...

      Verwijderen
  5. Op een bijzondere manier in het bos gevonden, die bel. Een archeologische vondst...

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Tof en praktisch idee. Moet ik ook eens werk van maken. Misschien zelfs ook eentje voor binnenshuis ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bij écht héél grote tuinen, kan ik een chinese gong aanraden ;-)

      Verwijderen
  7. Handig en mooi! Ik gebruik de gsm als ik te lui ben om meneer boerenerf in den hof te gaan zoeken :-)

    BeantwoordenVerwijderen

Iedereen is welkom om hier een berichtje achter te laten - maar liefst niet anoniem. Beledigende reacties en publiciteit worden verwijderd.