Deze ochtend trok een regenfront onverwacht over ons landje. De hevige rukwinden waarmee dit gepaard ging liet een spoor van vernieling achter. Zo ook in deze vergeten uithoek van Vlaams-Brabant waar in één klap een natuurhistorisch monument tegen de vlakte ging.
De dorpsbewoners zijn ronduit geschokt. "Nauwelijks is het dorp bekend om dit natuurkundige fenomeen en nu gebeurt zoiets!". "Ik ben gisteren nog gaan kijken en toen stond hij nog fier rechtop - ik kan het niet geloven - wat een ramp!". "Gelukkig zijn er geen slachtoffers gevallen! Ik voelde de smak tot in mijn woning!". Iedereen reageerde op zijn of haar manier maar de verslagenheid is groot. Deze kleine gemeenschap had nu eindelijk iets om trots op te zijn. Het plaatselijke hotelletje zat al volgeboekt met Japanners en de lokale bakkerij had extra hoeveelheden mattetaarten gebakken, met het oog op een toestroom van hongerige nieuwsgierige botanici van over de ganse wereld. "Aan wie gaan we die nu nog kwijtraken? Normaal verkoop ik er maar zoveel in één maand!", jammerde de bakker.
"De in allerijl opgeroepen speciale brigade van de civiele bescherming heeft kordaat opgetreden", verkondigde de burgemeester met veel applomb. "Dit bewijst dat ons gemeentelijk noodplan werkt! En de samenwerking met de lokale brandweer verliep vlekkeloos". Ook de vermaarde bioloog Dr. Praalhans moest toegeven dat de aangebrachte spalken en nood-stormankers herstel mogelijk maken en verder onheil zullen voorkomen. "De plant maakt veel kans te herstellen, tot bloei te komen en massa's zaden te produceren. Want daar draait het natuurlijk in de natuur om - om veel nakomelingen".
Tenslotte sprak ook onze kersverse vorst, die na de noodtijding zijn vakantie op Ile d'Yeu onderbrak en in allerijl teruggevlogen werd, enkele troostende en verzoenende woorden. "Mijn beste biodiverse jardinier, uw Kardebomme zal weer groeien. En U mag volgend jaar voor niks in mijn serres te Laken".
