Hé – werd ik er door Zem op gewezen, dat zowel Spinrag als de biodiverse tuinblog één jaar bestaan!! Hip-hip-Hoeraa! En nog vele jaartjes voor onszelf – smak smak smak - lang zullen we leve, lang zulle we blogge ... in de glo-rie-aah!!!. Hipperdehip Hoeraa! :-)
Voilà, de feestelijkheden zijn voorbij - terug naar de orde van de dag ;-)
Nu las ik op datzelfde Spinrag een hoop moois over Klimop – dat het zo een intrigerende, mooie, en ekologisch interessante soort is – en gelijk heeft ze! Maar toch zien sommigen die soort liever niet in hun bomen, en al zeker niet tegen de gevel, zelfs al is het een zijgevel . Beschuldigingen zoals het oplichten van dakpannen en het verwringen van goten werden er gebruikt om de angst voor de ladder te verdoezelen – nietwaar meneer Boerenerf? :-). Moh alléz - zo ne mooie klimop verdisterweren! Maar goed, lang kan ik niet boos blijven, en gelukkig wordt daar nu nagedacht over een andere muurklimmer, één die geen schade zou kunnen aanrichten.
Misschien is dit een idee:
Ooit woonde ik in een gerenoveerd Brussels pand, midden in Klein Turkije – een levendige buurt waar een doorsnee Vlamingske al even exotisch is als de rest van de bewoners. Ik woonde er in zo een oud herenhuis waar drie appartementen waren van gemaakt, waarvan twee duplexen. Ik huisde in het onderste – die met tuin! Zo'n typische stadstuin, omringd door muren. Een oase van rust zoals er wel meer zijn in de grootstad. Nu wou ik daar onmiddellijk na het intrekken wat meer groen in de hoogte. De huisbaas had die muren echter helemaal witgekalkt en zou het niet appreciëren mocht ik daar Klimop tegen planten.
Dus ging ik aan de slag met een rol van die groengeplastifieerd tuingaas. Ik sneed drie stukken van ongeveer vier meter af. Dan knipte ik een mooie boog aan één uiteinde, liet daarbij de buitenste draad aan het gaas vastzitten en maakte die dan vast door de losse endjes er om te buigen.
Die drie stukken werden zo een vijf centimeter van de muur vastgemaakt aan de koppen van lange vijzen die ik goed in de muur verankerde met pluggen.
En voila zie: een goedkoop, en nog leuk ogend klimrek voor niet-hechtende klimmers genre Tuinkamperfoelie of Clematis … in neo-gotische doe-het-zelfstijl.
 |
| Ik heb er helaas niet lang genoeg gewoond om de klimrekjes volgegroeid te zien |
Je moet wel opletten dat zo’n rek niet te dicht bij een goot, dakrand of ander huisdeel komt, binnen de reikwijdte van de gekozen klimmer. Want dan krijg je toch weer een klimmer die de zolder binnendringt of je dakgoot demonteert!
Toen ik verhuisde naar de biodiverse tuin, heb ik dat ideetje gerecycleerd en maakte ik een klimrek in hout. Wel een gans andere vorm.
Onderaan klimt een Winterjasmijn en bovenaan huist een Tuinkamperfoelie ‘Belgica’.
Leuk hé? En snoeien doe ik alleen onderaan – om door te kunnen. Dus geen gebalanceer op ladders.
