Een ingreep aan mijn schouder heeft roet in het eten gegooid. Een ontsteking, ten gevolge van macho gedrag van mijn kant (net voor de zomervakantie te veel in te korte tijd willen doen in de tuin) heeft het 'frozen shoulder' syndroom geïnitieerd. En nu zit ik met de gebakken peren ... enkele weken thuis na een kijkoperatie-met-intern-snij-en-opkuiswerk en nog een lange revalidatie voor de boeg tot we weer op het niveau van tevoren zijn. ... als we daar ooit weer geraken.
Maar dat geeft me toch weer eens wat tijd om nog eens een blogje te plaatsen.
Dit is waar we begin vorig jaar ongeveer gebleven waren: de dragende structuur aan de voorkant van de carport was ongeveer af - de schuine dragers waren geplaatst en de eerste horizontale balken waar de kepers op moeten komen waren gelegd. En alles droog onder enkele grote, lelijk-groene dekzeilen.
En ik had het toen al gezegd - ik had nood aan wat gemotoriseerde hulp, om de derde fase van de bouw sneller te doen verlopen. Ik kocht me (in aanbieding in de lokale gereedschapszaak) een semi-professioneel handzaagje van een mij tot dan toe onbekend merk. Door het semi-professionele aspect wel naar de dure kant, maar toch een aankoop die me nog geen minuut gespeten heeft.
Maar ik kocht me ook nog een artisanaal stuk gereedschap. Uit het bosrijke Zweden liet ik me een "Froe" leveren van het merk Gränsfors Bruk. Prijzig, maar wat prachtig een staaltje handwerk! Handgesmeed, en met een op maat gemaakte steel, perfect passend in het stalen oog.
Een 'Froe' is een splijtbijl of kliefijzer die gebruikt wordt om bvb. houten dakleien uit stammetjes te klieven. Of om, zoals in mijn geval, kastanjehout tot kleine balkjes te klieven om er daarna tappen uit te snijden.
De tappen worden ruwweg op maat gesneden op een shave-pony, maar daarna werk ik ze nog eens ronder bij met de schaaf.
Halverwege augustus waren er weer genoeg stukken klaar om een montage te doen.
Eén en ander werd liggend in elkaar gestoken en moest dan met de katrol op zijn plaats gehesen worden. Jongste zoon maakte er weer een time-lapse filmpje van.
Daarmee stond de ganse onderbouw met steunpalen er. En kon ik verder werken aan het plaatsen van de laatste schuine dakbalken. Sommige verbindingen zijn wel complex geworden, zoals bij de dakpunten waar drie schuine dakbalken samenkomen op één punt.
De horizontale dragers worden gesteund door driehoekige steunblokjes die deels in de schuine dakbalken ingewerkt zijn.
Op een andere plek gebeurde dat met een zwaluwstaartverbinding. Allemaal heel stevig.
Maar ik moet toegeven, soms zag het er wel eens uit alsof die balken gewoon maar los opeen gestapeld werden.
En dan kon ik eindelijk aan het plaatsen van de kepers beginnen, bovenop de horizontale draagbalken. Die kepers zijn ook eikenhouten balken geworden, 6 x 8 cm in doorsnede.
Ik heb ze op 60 cm van elkaar gelegd en in tegenstelling tot de rest van de constructie tot nu toe, niet met houten tappen vastgezet, maar vast gevezen met roestvrij stalen houtschroeven. Je weet wel, van die stevige met een zeskantige kop - in Vlaanderen heten die Tire-Fonds.
De laatste kepers moeten vooraan nog worden geplaatst, en dan kan ik er de pannenlatten op leggen, en tenslotte de pannen zelf. Maar eerst nog wat aan mijn schouder werken.
Nog even een kort rondleidingkje, als afsluiter.
