Al een hele tijd dat ik hier nog iets gepost heb. De tijd die ik in het eerste deel van dit jaar aan de tuin, de blog en de opentuindagorganisatie gespendeerd heb, werd blijkbaar in het tweede halfjaar sterk gecompenseerd. Om niet te zeggen dat ik bijna geheel stilgevallen ben.
Maar de tuin kon het helemaal alleen deze zomer. De borders zijn in orde - en in de zomer moet daar eerlijk gezegd nooit veel aan gebeuren, de haag werd slechts éénmaal gesnoeid – en dan nog met hulp (die tenniselleboog!), en het gazon hoefde al helemaal niet gemaaid – door die droogte.
Dus viel ik in een zomerslaap.
Maar nu, met het vallen van de blaadjes schieten we hier toch weer in gang. Er waren late appels te plukken, de laatste zomergroenten moesten uit de moestuin en de noten vallen wel erg vroeg dit jaar. En we beginnen stilletjes aan aan de herfsttaken. Dat betekent blaadjes harken en naar de moestuin brengen, het hooilandje een tweede maaibeurt geven en het tuinmeubilair een regenjas aantrekken. Binnenkort graaf ik de bonsaipotten weer in en moeten de oranjeriepotten de wintertuin in – we willen geen bevroren planten.
Alle blaadjes op het gazon gaan net als vorige winter naar de moestuin, als bodembedekking. Dat moet er tenslotte gaan uitzien zoals dit. Maar eerst spreid ik er nog de zelfgemaakte compost over uit.
En de winterprei krijgt ook een beschermend bladerdekentje. Zo lang het zacht blijft, blijft die prei lustig doorgroeien. En dat is nodig, want door de droge zomer liep ie achterstand op – erg dik zijn ze nog niet.
De bonsais halen we uit hun pot en graven we in. En daar gaat een koud kasje overheen en tussen de stammetjes duw ik ook wat herfstblad als isolatie. Blaadjes die in de borders vallen blijven gewoon liggen. Samen met de afgestorven stengels en blad van de vaste planten is dit een excellente plek waar allerlei gedierte kan overwinteren. Opruimen van de borders gebeurt in de lente. Nu heeft dat geen zin. En geeft de natuur zelf niet aan dat het zo hoort?
Daarmee heb ik de meeste herfstverrichtingen wel opgesomd. Ik twijfel alleen nog of ik dit jaar terug dat net over het vijvertje span om de bladeren er uit te houden. Dit jaar had ik voor het eerst lang last van slijmerige algen in het vijverwater. Misschien speelt dat rottend blad een concurrerende rol voor voedingsstoffen en laat ik het er toch beter in.
En nu ik het over de vijver heb ... ik mag niet vergeten de vlonder te demonteren en droog te stockeren.
Toch meer werk dan ik dacht - die herfstverrichtingen.
