zaterdag 9 april 2016

Varenborder verhuist


Het stond al een tijdje vast, maar er moest toch eens werk van gemaakt worden. De varenborder moest verhuizen. De noordzijde van het huis wordt het komende jaar een werf. Want we willen er een carport. Koning auto eist een stukje tuin op. En vermits we er enkele imposante varens staan hebben was het kiezen. Alles op de composthoop of toch trachten de varenborder te verhuizen.




En de keuze viel op het laatste. De plek waar de varens naar toe verhuizen is de knipselstruik naast de schuifaf-annex schommel. De keuze van een struikkamperfoelie was toch al een beetje ongelukkig (daar moet je zo vaak aan snoeien) dus die werd nog redelijk vlot opgegeven. Ik gooide die struikjes er al enkele maanden geleden uit en begon met dat plekje om te spitten en er compost onder te werken.




De enigen die die struikenmassa gaan missen zijn de poezen - die gebruikten dat als schaduwrijk verstop- en rustplekje




En de afgelopen dagen was het dan zo ver. Varen na varen werd uitgespit en verhuist naar zijn nieuwe standplaats. Dat viel nog mee tot we aan dit exemplaar begonnen: een imposante stijve naaldvaren, groenblijvend en met een veel te grote kluit om zo maar uit de grond te tillen.




Dus dan maar op een slimme manier. Met een goede hefboom en steunpunt om die kluit telkens enkele cm op te tillen, en wat planken om er onder te schuiven werd die kluit cm na cm uit de grond getild. Tot de onderkant op hoogte van het maaiveld kwam. Dan moesten we ‘em slechts nog in een op zijn zijkant gelegde kruiwagen rollen en vervoeren. Een makkie eigenlijk – we hebben ons niks overtild, maar er was wel tijd voor nodig.




Ongeveer alle varens staan hier op hun plaats. Alleen de honderden Slanke sleutelbloemen die ik naast de varenborder uitgroef moesten nog uitgeplant worden.  




Wat ondertussen al gedaan is:





vrijdag 8 april 2016

frustrocoq


Daar kon ik nu eens niet mee lachen zie, dat die haan van de buren daar gewoon al dat voedsel van die kleine zangvogeltjes kwam opeten. De loebas! Zo tegen die kleintjes - kan ie wel!




Maar dat was dan niet op mij gerekend! Dat mag dan wel sierlijk zijn en schoon pluimen hebben en zo ... maar eten dat moet ie thuis doen, in zijn eigen kippenhok!

Daarom snel met een overschotje kippengaas even een cilindertje geplooid - en alle vogeleneten was prompt veilig gesteld. Met een gefrustreerde haan als gevolg.




Bovendien zaten de vogeltjes ook nog eens veilig ...




donderdag 7 april 2016

flink gewerkt en niks te zien


Als ik het niet zeker was dan zou ik denken dat hier niks onder die tunnel zit.


Maar ik ben er zeker van dat deze fors voorgekiemde poters hier flink aan 't groeien zijn.


En ook hier is nog niks te zien.


Nochtans zeker dat al deze zakjes hier uitgezaaid zijn.


En hier zou je al fijne sprietjes groen verwachten tussen dat bodembedekkende en onkruidvermijdende blad. Wel driehonderd ajuintjes en veertig lookjes zijn hier gepoot.


Maar nog niks te zien ...
Misschien ben ik te ongeduldig?


woensdag 6 april 2016

Lange lente


Sommige jaren is die lente in een wip en een zucht voorbij. Maar niet dit jaar, heb ik de indruk. Een zacht begonnen jaar maakte dat enkele lentebloeiers het waagden er vroeg aan te beginnen. Eind februari stonden de trompetnarcissen al volop te toeteren in het zonnetje.




En nu, meer dan een maand later, staan ze er nog even mooi bij! Geen vorstschade, geen slakken, niet uitgeregend – heerlijk toch, zo’n lange lente!





maandag 4 april 2016

De ontmossingsbrigade

Iets wat ik nog nooit gedaan heb in mijn gazon is ontmost of zelfs maar geverticuteerd.

Nooit de noodzaak van ingezien. 

Ik geniet zelfs erg van de seizoen afhankelijke wisselingen in de samenstelling van mijn gazon.
Dat wisselt tussen gras, witte klaver en hondsdraf - en in de lente pinksterbloemen. Om beurten strijden ze om de overhand in het gazon, en 's winters is er veel mos. Niks mis mee.




Maar daar gaan deze meiden niet mee akkoord. Ik liet ze los op een stukje gazon, met dit als resultaat.


Zeventig liter mos.

... iemand?