donderdag 30 januari 2014

Knibbel-knabbel-knuisje ... wie knabbelt als een muisje?




In't hout zat een hongerig muisje

wat hield ie toch vast in zijn knuistje?

Dat kraakt als droog brood?

Maar neen! 't is een noot!

Die stapel's verdorie zijn huisje!




Limerick voor de dag van het gedicht 2014
Geïnspireerd door een leuke ontdekking toen ik hout ging halen voor de kachel ...
Het bosmuizenrestaurant in de houtstapelplek onder de okkernoot.

dinsdag 28 januari 2014

Misthoen


Het heeft toch iets statig, zoals dat fazantevrouwtje door de voortuin schrijdt.  Elke stap lijkt gewikt en gewogen te worden – de kans om door het schrijden ontdekt te worden wordt afgewogen tegen de kans om verderop voedsel te vinden.  Het lijkt traag te gaan, maar toch is ze plots verder, aan de rand van de wilde heg.  



Lawaaierige wandelaars stappen op enkele meters afstand voorbij, maar het hennetje lijkt geenszins verontrust.  Onbeweeglijk blijft ze staan, vertrouwend op haar schutkleur die, zo mag je wel stellen, voortreffelijk is.  Plots is ze - als mist - verdwenen in de heg, maar ik ben zeker dat ze niet weg is. Vermoedelijk is ze gewoon gaan liggen.  Geen kat die haar zo vindt!

De dag er na overweeg ik te gaan kijken, maar tenslotte doe ik het niet.  Laat dat beestje daar maar een goede slaapplek hebben, zo tussen de takjes en klimop.  Lekker rustig en ver van schietgrage venten.

zondag 26 januari 2014

Ploep.


Is dat nu normaal?
Vijf maand lang niks!! Ik begon al aan kippenpasteitjes te denken ;-)

En dan nu opeens - ploep:




maandag 20 januari 2014

Op-het-eerste-gezicht 2014 - het groendak


De op-het-eerste-gezicht foto – het lijkt bij sommige “tuin”-bloggers een traditietje te worden. AnneTanne startte dit twee jaar geleden op, en het sloeg wel aan!

Vermits ik het een fijn iets vind om te doen, blijf ook ik deze traditie voortzetten: zo op de eerste dag van de maand een foto nemen vanop een vast punt in de tuin.  
Vorig jaar kregen jullie allemaal inspraak over op welk deel van mijn tuin de op-het-eerste-gezicht focus zou liggen.  Herinner je deze blogpost, en deze.  

Maar dit jaar lukt de opstart niet zo goed.  Gehouden aan jullie keuze kijken we vanaf nu elke maand hoe het groendak op het tuinhuis evolueert doorheen de seizoenen.  Maar dat groendak blijkt een lastig ding te zijn om te fotograferen.  

Ten eerste staat het in de hoogte – ’t is een dak, zie je.
Ten tweede staan er enkele bomen rond die een vrije kijk erop belemmeren.
Ten derde staan er een boel kleine plantjes op, die van ver niet opvallen.
Ten vierde paalt één kant aan het kippenhok – en is me dat daar een rommeltje zeg.  Geen zicht.
Ten vijfde zijn er twee kanten aan een dak.  De ene schaduwrijker dan de andere.  

Ik draaide al ettelijke toertjes rond het object, maar het blijft lastig.  Ik vrees dat één beeld dit jaar niet genoeg zal zijn.  Het moeten er minstens twee zijn, van elke zijde één.  Draaien jullie even een toertje mee rond?


We beginnen aan de zuidzijde, tussen moestuin en compostbakken.  Hier sta ik eigenlijk een ietsje te laag voor een goed zicht.


  
Een tweede zichtpunt, in de kippenren, naast de compostbakken.  Vanaf hier staat die struik rechts in de weg.  Maar dat is geen echt probleem, want die moet weg.  De kippen willen zon.



Wat verder in de kippenren.  Dit is nog een redelijk zicht op het groendak – maar wat een rommel! Schaamtelijk!  Opruimen dat boeltje!  Maar gaan die takken van de Okkernoot het zicht niet belemmeren?  En hier is ook goed te zien dat er dringend herstellingen nodig zijn aan het dak.  Een plan dat al jaren klaar ligt, maar maar niet in de steigers raakt.  Ik had gehoopt dat in orde te hebben tegen dit jaar, maar dat is duidelijk niet gelukt hé?



Maar dat is nog erger vanaf hier – en dan staat die Okkernoot nog meer in de weg!  Hier zie je goed dat de kippenren op dit ogenblik aan een make-over onderworpen wordt. Later volgt nog een verslagje - hopelijk.



Vanop het gazon, naast Es.  Dit is al een netter beeld, met zicht op een border - maar veel zie je niet van het dak.



Vanop het gazon, naast de Wilde appel.  Dit is wellicht nog het beste zicht, met als extra voordeel dat je ook nog eens de evolutie van het graanakkeronkruidenveldje kan volgen!  Want zoals Natuurlijk-Rijk vorig jaar al opmerkte – is dat graanakkertje op zich geen goed onderwerp om een heel jaar te volgen. De helft van het jaar is dat namelijk een lege akker.  Maar misschien gecombineerd met het groendak …



Vanuit het wilde hoekje, voorbij de vijver: Een goed standpunt, ware het niet dat ik hier ook weer te laag sta.



Vanuit de moestuin: goed zicht op de ingang, maar niet op het groendak.  Afgekeurd.



En dan tenslotte vanuit de moestuin.  Hier staat de knot-zomereik dan weer te veel in het zicht.

Dat zijn een boel standpunten om uit te kiezen, niet?

En dan deed wees Zem me er met haar nieuwe op-het-eerste-gezicht-concept op dat er ook een detailbeeld nodig is, om die kleine plantjes wat van dichterbij te kunnen volgen.  Zoiets dus:



Dus dat worden maandelijks minstens drie foto’s, een andere aanpak dan de vorige twee jaren.  
Nu nog kiezen ...



woensdag 8 januari 2014

An liebster soll ich ...


Het bloggen staat al enige tijd op een laag pitje, zelfs het lezen van andermans blogs kwam er maar niet van.  En zo kwam het dat ik pas laat te weten kwam dat mevr. Onderdeappelboom een boel mede"tuin"bloggers een stokje toewierp. Eigenlijk een ganse takkenbos.

En wat voor stokje!  Eéntje met een naam!  De Liebster-award zowaar!  Die is naar het schijnt in het leven geroepen om beginnende bloggers in het daglicht te stellen.  Omdat ik me, na twee jaren bloggen toch nog wat beginner voel, neem ik de uitdaging aan.  Hier volgen dus elf random feiten over mezelf, gevolgd door elf antwoorden op de vragen die me door Onder de Appelboom gesteld werden.  En dan het moeilijkste: elf vragen die ik mijn beurt moet doorspelen aan een andere blogger.

Nu weet ik niet wie deze Liebster voor het eerst in het leven riep, maar het is me al doende duidelijk geworden dat je je wel erg bloot geeft, wat wellicht ook wel deels de oorspronkelijke bedoeling zal geweest zijn.  Waarmee ik me onmiddellijk op glad ijs begeef wat random feit nr 4 betreft.

De 11 random feiten over mezelf:
1
Ik ben een verzamelaar.  Iedereen heeft recht op een afwijking.  Als kind al postzegels en later munten, schelpen, gesteenten en fossielen.  Bij uitbreiding van dit fenomeen kan ik niks weggooien (je weet nooit of ik het nog kan hergebruiken).  Maar volgens het vrouwke verzamel ik vooral rommel, dat maar niet opgeruimd raakt.  In de tuin verzamel ik dan weer plantensoorten, voornamelijk inheemse wilde soortjes.  Niet als een botanische verzameling of heemtuin, maar zoveel mogelijk in de gepaste biotoopjes.
2
Ik ben een watermeloen
3
Krijg jij ook de stiepelkes van ontevreden mensen?  Ze zouden eens in India moeten geboren zijn, of Rusland, Argentinië of zelfs maar Groenland.  OK, Groenland is nog zo erg niet.  Syrië – dat is erg. 
4
Ik heb een volgens mij aangeboren wantrouwen jegens advocaten en psychologen.  Je leeft volgens mij best zo dat je contact met die beroepen vermijdt.
5
Ik geloof niet. Daarvoor ben ik te kritisch.
6
Ik wou dat ik wat kritischer was.  En wat meer ad rem.  Sneller van geest.  Vervelend als je pas daags erna een goed antwoord bedenkt.
7
Bleiten bij wijvenfilms, of pakkende documentaires?  Schuldig, maar geen spijt.
8
Ik ben gek op thee.  Echte thee, geen kruidenaftrekseltjes.  Maar ik ben verslaafd aan koffie.  En dan liefst koffie verkeerd, of café latte, zoals een lait russe blijkbaar thans heet.
9
Trouw ook – zoals ne nond.  Maar ik hou meer van katten, zoals in miauwkes.
10
Ik lees den humo. Heeft net de goei combinatie van ernst en bullshit voor mij.
11
Ik hou van lijstjes.  Ze opstellen, maar ook vooral de voldoening van het doorstrepen. 

De antwoorden aan mevr. Onderdeappelboom:
1  Restaurant of thuis, en waarom?
Dat begint hier direct goed – ik kan namelijk niet kiezen.  Thuis, dat is gewoon kokeneten, maar ook de luxe van gerechten te maken in een vertrouwde omgeving.  Restaurant – dat staat voor ons gelijk met speciaal – meestal om één of andere gelegenheid te vieren.  Maar ook dan schuwen we de “sjiekere” etablissementen.  Geef ons dan maar een kindvriendelijk restaurant, waar het ontspannen toeven is.
2  Als je een stadstuintje kreeg van 20 m², wat zou je erin zetten?
Ik ga er van uit dat een stadstuintje muren rondom heeft – en daar zet ik dan volop klimplanten tegen, om het gebrek aan plaats voor een deftige boom te compenseren. 
3  Voorjaarsbloeier of vaste plant met bloei in de zomer?
Voorjaarsbloeier – als bosmens heb ik daar een boontje voor.  Maar als je mijn persoontje bedoelde: dan eerder een vaste plant met bloei in de zomer.
4  Heb je kinderen, en waarom?
Twee keer twee, antwoord ik dan.  En hoofdzakelijk omdat mijn echtgenotes dat wilden.  Maar niet dat ik er spijt van heb, integendeel – ik heb er namelijk geen spijt van.
5  Je wordt verplicht om met kerst enkele mensen uit te nodigen die je nog niet kent. Wie nodig je uit?
Euh … ik ken ze toch niet?  Hoe kan ik ze dan uitnodigen? …
Oké, zo geraak ik er niet onderuit zeker?  Kerst is hier wel traditiegetrouw een familiegebeuren hé! …
Maar als “extended family” kan dit misschien tellen: dan nodig ik enkele bloggers uit – daar zitten verdomd interessante mensen tussen, die ik in het echt ook wel wil leren kennen.
6  India, Rusland, Groenland of Argentinië?
India is me te druk, en Rusland … tsja, Poetin ....  Groenland lijkt me wel iets, maar ik voel me al zo schuldig tegenover die ijsberen.  Hé - als ik in Argentinië mag doorstoten naar Patagonië, geef me dan toch maar een ticket daarheen. 
7  Hoe belangrijk is bloggen voor je?
Toch wel belangrijk merk ik, nu mijn tijd de laatste maanden door andere zaken ingepalmd wordt. 
8  Je mag reïncarneren in het verleden. Voor welke historische periode kies je? 
1667.  En dan langsgaan bij het straatje van Vermeer – En hopelijk te weten komen wie nu eigenlijk het meisje met de parel is.  Vermoedelijk toch niet Scarlett Johansson.
9  Favoriete boek?
Daar heb ik het hier al eens uitgebreid over gehad.  Maar als ik het beperk tot één boek, dan kies ik toch voor een jeugdboek:
“Niels Holgersons wonderbare reis” – Selma Lagerlöf
10  Favoriete recept?
Eigenlijk lust ik veel, maar met mijn verjaardag worden steeds huisbereide witloof-hespenrolletjes met zo’n overheerlijke kaassaus klaargemaakt. Natuurlijk gemaakt met echte Gruyère, én een goei snuif kruidnoot!
11  Je bent deze vragen aan het beantwoorden. Waarom eigenlijk?
Omdat ik zelf ook wel nieuwsgierig was naar mijn antwoorden.  En … ’t is een soort lijstje hé ;-)


Terwijl ik deze antwoorden aan het neerpennen was, bleek dat dit stokje al door Menck was opgeraapt en dat deze er 11 vragen aanbreidde.  En omdat ik zo het opstellen van eigen vragen nog even kan uitstellen eerst nog ...

De antwoorden aan Menck:

1  Wat was uw slechtste en uw beste beslissing ooit?
Ik vrees dat ik mijn slechtste beslissing voor mezelf hou – diepe schaamte en spijt is een te grote drempel.  Maar ik geef je twee beste beslissingen in ruil: mijn beslissing toch een tweede keer te trouwen en mijn beslissing toch een vierde kind te maken.
2  Van welke beroemdheid greep de dood u het meest aan en waarom?
John F. Kennedy – ’t was verdorie op mijne tweede verjaardag! – maar ik was het niet.
3  Op welk terrein heeft volgens u de andere sekse het gemakkelijker?
Verleiden.  Of ligt dat nu weer aan mij? 
4  Als u vandaag ineens alles zou durven, wat zou u dan als eerste doen?
Duiken.  Ik krijg al geen lucht met een simpele snorkel.  En acute claustrofobie in zo’n duikbril.  Maar heel graag zwemmen!.
5  Welk lied zou u willen geschreven hebben en waarom?
De wedstrijd, van Bram Vermeulen.  Wegens het perfecte samenspel van tekst en muziek, en de manier waarop Vermeulen zijn stem als een instrument bespeelt, één met de ander muziekintrumenten.  Maar ik maak me geen illusies.  Ik kan niet zingen – zo vals als wat en wijs houden lukt ook al niet. 
6  Wordt u met het ouder worden optimistischer of pessimistischer? Licht wat toe.
Ik krijg af en toe te horen dat ik een grumpy ouwe vent dreig te worden, maar dat staat niet gelijk aan pessimistisch niet?  Ik heb niet de indruk dat mijn optimisme/pessimisme verhouding in de loop der tijd gewijzigd is.  Als kind was ik wellicht veel blijmoediger, onbezorgder.  Ik ben misschien gewoon realistischer geworden.
7  Van wie zou u een toegestoken hand weigeren?
Van die mensen die me ooit bedreigden.  Eerst excuses aanbieden zeg ik dan.  En zat zijn is geen excuus.
8  Wat hoort u graag zeggen tijdens het vrijen?
Alvast niet “ooh Menck, ooh  … nog!”, want dan neem ik de volgende keer een hotelkamer die verder af ligt.  Zie ook vraag 11.     
Eigenlijk hoeft er niet gepraat tijdens het vrijen.  Een gewijzigde ademhaling zegt genoeg. 
9  Wat is volgens u het meest onderschatte beroep?
Leerkracht. 
10  Wat was uw hoofdbetrachting toen u begon te bloggen?
Het was een haalbaar alternatief voor het vage idee over het schrijven van een boek over mijn tuin. Maar nu blijkt de constante feedback van lezers en mede-bloggers redelijk verslavend te zijn ;-)
11  Wat kan u in mensen vreselijk ergeren?
Lawaaimakers – in elke zin van het woord lawaai.  Maar vooral als ze mijn nachtrust verstoren.  En zie ook mijn derde random feit.

En dan mijn eigen vragen:


1  Als je iemand anders was - wie zou je dan zijn? Het liefst?

2  Uit wat bestaat jouw ontbijt?  En waar en met wie?  En wordt er dan gepraat?

3  Wat is je slechtste eigenschap - en je beste?

4  Stel dat je weet dat je volgende week al zou overlijden - wat wil je nog doen?

5  Naar wie kijk je enorm op?

6  Waar haal je je inspiratie om te bloggen?

7  Wat vind je echt grappig?

8  Gisteren of morgen?

9  Waar ben je het laatst nog ondersteboven van geweest?

10  Is er passie in je leven?

11  Hoe ga je het liefst op reis?


Nou, dat viel nog best mee.  Die vragen rolden er veel sneller uit dan de antwoorden daarnet.  Ik dacht dat dit deel moeilijker ging zijn.  

Maar nu ... wie werp ik dit stokje toe?  

Vermits de Liebster-award voor beginnende bloggers bedoeld is, werp ik deze in de richting van Bart en Katy van Blijentuin, De Zandeik en Inge van The Burrowgarden.  Ik hoop maar dat ze de uitdaging aanvaarden.  Of ... voel jij je geroepen?