donderdag 19 april 2012

Tuinevolutie VIII - 1997


1997 was het jaar waarin we trouwden, en om de romantiek nog wat te benadrukken plantten we zo’n kei-romantische klimroos naast de voordeur, zo één van het type “Rambler”.
Het was een Rosa filipes “Kiftsgate”, puur gekozen op naam en omdat ie enkele bloemen had.  Ik hou niet zo van die overdadige rozen.  Op het dak werden enkele  stevige metalen krullen bevestigd waar die roos zich zou kunnen aan vasthouden.  Dat zou mooi worden! 


In het voorjaar leefde ik me creatief uit met het aankleden van de septische put, door er een wilgentenen hekje rond te vlechten en dat op te vullen met grond, tot er een soort terrasje ontstond.

vooraan is het wilgetenen walletje rond septische put te zien
De jaren net na de bouw werd het huis omringd door gele bloemen - geen flauw idee waar ze vandaan kwamen (wellicht gewoon uit de zaadbank in de bodem) maar er was een zee aan Barbarakruid rond ons!

  
En de Oudste en Middelste zoon waren eveneens creatief!  Blijkbaar waren daar een hoop met veel precisie geschilde wilgentakjes voor nodig…

Op de achtergrond zie je het kleurrijke akkertje. 
En de klimplanten begonnen zo zoetjesaan de bamboe-pergola te bedekken.

Maar het biodivers vrouwke kreeg ook zin in om zich in te zetten in de tuin.  En ze sprong voluit in de openstaande niche: sierborders aanleggen!  Want als er nu eens iets was waar ik weinig zin - en later bleek ook weinig aanleg - in had, dan was het dat wel.  Borders, dat is planten in mooie composities zetten, de kleintjes vooraan en de grote vanachter - liefst ook nog eens in kleurcombinaties die niet vloeken.  En het geheel dan nog ook “onkruid” vrij houden - schoffelen en wieden … niet echt mijn liefste tuinactiviteiten :-/

Poes speelt met Konijn :-)

Ik was al gauw gerustgesteld toen ze het wel normaal vond om zoveel mogelijk met inheemse, onze leembodem prefererende planten te gebruiken.  Dus ik moest me alvast niet verwachten aan borders vol met de meest exotische, en dubbelbloemige variëteiten, waar een lokale Bij of Hommel haar weg niet in vindt!  Goed, maar waar gingen die borders komen?  Aangezien  de bouw van onze woonst, op gelijke hoogte met de straat, ons langs de achterzijde met een fikse helling opzadelde, had ik wel ideetjes om daar iets natuurtuinigs mee te doen.  Zo’n zuidhelling, dat is toch geschikt om er een kalkgrasland te ontwikkelen?

Je ziet links op de achtergrond de helling waar toen nog een ruige vegetatie groeide,
maar wat ooit een zuid-oost gericht kalkgraslandje kon worden. 

Want kijk eens wat een bloemrijke toestanden dat zouden kunnen worden!

De “kalkhoop” stond in 1997 op zijn mooist! 
Het was Nog-Mooier-Dan-Vorig-Jaar! 
Echt Walstro, Wilde marjolein, Geel vingerhoedskruid, Aar-ereprijs en Blaassilene!

Dus liever niet daar.  Maar waarom niet aan de voorkant van het huis? Mijn oorspronkelijke idee was om daar gewoon een sober gazonnetje te houden, ononderbroken van straat tot huis, of tot golvende wilde heg. … Maar ok, dat mocht ook een border zijn.

Maar gezweet dat we daar hebben!  Nu nog verdenkt het vrouwke me ervan dat ik het expres deed!  Dat ik net dát stukje, door vrachtwagens en bouwkranen keihard aangedrukte, grond voorstelde!   Om haar te ontmoedigen, zodat ik de tuin voor mij alleen had, als speeldomein.  Het idee! 

Hard dat het was!  Daar was het begin van de moestuin niks bij!  Dáár hadden we tenminste geen houweel nodig!  Stukje bij beetje moesten we de grond openbreken, alles fijn hakken en er compost en wat zand doormengen om er plantjes te kunnen zetten.  Maar het biodivers vrouwke is koppig, en een doorzetter, en weet van geen afgeven, en is koppig, … (had ik dat al gezegd?) … dus de voortuin wérd ingericht als border.  En na al die jaren is het nog steeds een mooie!  Ok –er is achteraf nog veel aan gesleuteld, maar is dat niet met elke border zo?  Foto’s van de aanleg hebben we niet – maar er volgen gegarandeerd nog beelden van het resultaat in latere afleveringen. 

Er werden daar vooraan niet louter vaste planten gezet, er werden ook wat gecultiveerde houtige soortjes bij geplant.  Zo ging er een Ribes sanguineum, een Boerenjasmijn en een Ranonkelstruik in de grond.  Dat werd er nog aangevuld met Europees krentenboompje, Gelderse roos, Wilde appel, Kruisbes en Bosroos.  Zo kregen we een gradiënt van border naar heg en tegelijk van gecultiveerd naar wild. 
En in de border kwam een lage jeneverbes.  Die hielden we als nagedachtenis aan de lieve oma van het biodivers vrouwke, op wiens terras dat struikje jarenlang in een pot gehouden werd.

Die zomer gingen we op huwelijksreis naar Madeira.  Maar eerst getrouwd dus!


Mooi bruidsboeket niet?  Er zitten Roosjes in, en Reukerwten, Aar-ereprijs, Kropaar, Asperge, Fluitekruid, drie kleuren Zeelavendel ... en een takje Venushaar.  Biodivers genoeg?  Alvast romantisch genoeg.

Onmiddellijk na het trouwfeest trokken we onze stapschoenen aan en waren weg naar Madeira!


Madeira heeft de meest duizelingwekkende landschappen;


Je kan er wandelen op het Pad-naar-het-land-van-Oz;


Of langsheen de levada's;


En de hagedisjes eten er uit je hand! ...
We gaan er dus zeker nog een keer naar toe!  Het is één grote zalige natuurtuin!

Maar terug naar de biodiverse tuin.  Zo’n grote, relatief lege tuin, dat trekt asielzoekers aan.  Zo kregen in het najaar we enkele struiken aangeboden die wat te groot werden in tuinen van familie.  Zo kwam Krulhazelaar bij ons, en een nogal kortgestuikte Den, waarvan ik nog steeds de naam niet weet …  en enkele andere struiken waarvan ik achteraf blij was dat ze de verplanting niet overleefden … iets thuja-achtig – yeck!
tak en kegels kortgestuikte den

We hadden als trouwkado ook zo'n krulwilg gekregen.  Die was toen in vrucht: die hing vol met briefjes van honderd ( - BF - Euro's bestonden nog niet!).  Je kan je indenken dat we die uitgeplant hebben!  En veel compost gegeven, hopend dat ie snel weer vrucht zou dragen!

Het jaar werd afgerond met wat graaf- en terraswerk.  Het was vervelend dat de pikniktafel nooit echt plat stond, en dat er kale plekken kwamen waar we altijd zaten.  De Schoon pa had nog wat betonklinkers over en daarmee maakten we een vlakke geterraseerde zitplek.  Nu was die keuze van betonklinkers wel goedkoop op dat ogenblik, maar het biodiverse vrouwke vond het achteraf heel moeilijk te onderhouden.  In een doorsnee Vlaamse tuin worden onkruidjes die tussen die stenen verschijnen allemaal gemakshalve kapotgespoten, maar bij ons betekende dat veel krab-en trekwerk. 
Toch wel werken - zo'n ekologische aanpak ...  misschien moest ik eens uitkijken naar een onkruidvrij type bestrating.

bleekgeel: hooiland
zonnegeel: border
bleekgroen: gazon
lichtgroen: struiken
groen: boom
zwartgroen: haag
bronsgroen: lianen of klimplanten
zwart: landbouwplastiek
beige: akker, en grote bouwvlakte rond huis ...
lila: kalkgrasland (ook op groendak)
staalblauw: moerasje
rood: akkeronkruidenreservaatje
bruin: constructie
grijs: verharding

Link naar 1998: hier klikken
Terug naar het begin? Klik hier voor 1990

woensdag 18 april 2012

Hoe is 't mogelijk!



Hoe is 't mogelijk!  Wat moet ik daar nu van denken?  Hebben mijn biodivers vrouwke en de Eigenwijze dan dees weekend samen in 't gras gelegen of zo?!  Op hun buik dan met op ooghoogte zo'n klein fliefloterke?  En daarop gericht zo van die Canons, of Nikons of andere-ons, die ons dan weer mooie beelden opleveren.

Het moet wel zijn want de foto van 't vrouwke trekt nu toch wel ongelooflijk veel op deze foto!



Wat denkt gij er van?

maandag 16 april 2012

Tuinevolutie VII - 1996


1996 was het jaar van de bouw.  Al jaren had ik mijn zin gezet op een massiefhouten woning.  In België waren er toen vier firma’s die dergelijke huizen bouwden, dus werden er offertes aangevraagd, prijzen vergeleken en de knoop doorgehakt.  We gingen in zee met een firma die ons in vier maand tijd een woning zou neerploffen, sleutel op de deur.  En jawel hoor! – Alle negatieve geluiden over de bouwsector ten spijt, ze hielden woord. 
Eerst werd er een plateau gegoten op een soortement kruipkelder.
En dat werd duchtig op stevigheid getest door daar eens goed op te dansen!


Dan werden de houten muren gebracht - inderdaad al gemonteerd - soort pre-fab systeem.
(Op de voorgrond de plastiek waarin tijdens de wintermaanden de dubbele spiraal haag geplant was.)


Dan werden die muren geassembleerd tot er warempel een huis ontstond!


Wat later werd er een dak opgelegd en kwamen de metsers het zaakje isoleren en winddicht metsen.


En tegen pasen aan zaten er al ramen en ruiten in!

En zo trokken we in de vroege zomer in ons houten huisje in, het biodivers vrouwke en ik. 
Dat was wel wennen, die woning in het begin, want dat kraakte als een schip!  Dat hout moest zich nog wat "zetten".
Mooi hé, al die paasbloemen? Anti-woelmuis ;-)


We hadden natuurlijk binnenin nog veel houtwerk te vernissen ... daardoor ging er dus relatief weinig aandacht naar de tuin. 

Bij de bouw sneuvelde het klimrek van de doornloze bramen, maar dat was eigenlijk niet zo erg, want nu kregen ze een warme zuidmuur om tegen te op te klimmen. 

De pas aangeplante wilde heg had ook wat schade opgelopen alsook enkele van de fruitbomen.  Eén was zelfs gewoon platgewalst door de bouwkraan!  Dus zouden we volgend jaar wat nieuw plantgoed moeten voorzien. 


Roefel, de Brusselse straatkater die mee verhuisde moest nog wennen aan al dat gekrioel in de tuin!  Zijn eerste ontmoeting met Egel was memorabel! 
En we kregen er een huisgenoot bij!  We woonden er pas toen het biodivers vrouwke van het Schoon zusje een jong katje kreeg voor haar verjaardag!
Ben ik niet lief?

In de tuin werd er echt niet veel gedaan.  Er werd zelfs gezocht naar hulp om het gazon bij te houden ;-)
Er werden dus verplaatsbare konijnen- en caviakoten gemaakt.

bleekgeel: hooiland
bleekgroen: gazon
lichtgroen: struiken
bronsgroen: lianen of klimplanten
groen: boom
zwartgroen: haag
zwart: landbouwplastiek
beige: akker, en grote bouwvlakte rond huis ...
lila: kalkgrasland (ook op groendak)
staalblauw: moerasje
rood: akkeronkruidenreservaatje
bruin: constructie
grijs: verharding

Verder lezen: de volgende aflevering van tuinevolutie - jaar 1997: HIER klikken.
Terug naar het begin? Klik hier voor 1990

woensdag 11 april 2012

Hakke hakke hak!

De zon...  Een zomers hooiland...  Vogels die fluiten, vlinders fladderen van bloem tot bloem.  Bijtjes en hommels zoemen...  En schaapje mekkert zacht, ... een dof gebrom klinkt luider en luider ...


"Is dat uw maag die gromt?" vraag ik aan het rondborstige herderinnetje dat half ontbloot in mijn armen ligt.  "Nee", antwoordt ze, "het is de wolf"!  En terwijl de schaapjes angstig blaâatend uiteenstuiven spring ik recht, het zwaard ontbloot en vervaarlijk in het rond zwaaiend!


Over de heuvelkam heen verschijnt een vervaarlijk monster!  Groot, sterk en met klauwen die een jonge boom (van ne vent) in geen tijd tot pulp herleidt.  Vier ton weegt ie, en negen en negentig paardekracht sterk.  Hij krijgt me in de gaten, neemt een rechte bocht en met een sneltreinvaart stuift ie recht op me af!  Pas op het laatste ogenblik, en met knarsend geluid komt ie vlak voor mij tot stilstand!


Het gepiep van de remmen rukt me uit de slaap. Hakke hakke hak!  Nu werd mijn droom toch wel ruw aan spaanders gehakt!  En het beloofde toch wel net interessant te worden, want dat herdersvrouwke was me toch wel gewillig!


Hoe laat is't?  Had ik niet negen-en-half gezegd?  Het is verdorie nog maar half negen!  Daar gaat mijn rustige ontbijt alvorens de gemeentelijke hakselaar zou komen!  Snel-snel uit het bed, de kleren in en op mijn plastieken tuinmansklompjes huppel ik naar buiten, net op tijd om de gemeentewerker ervan te weerhouden de tractor op de verkeerde plek te parkeren.


Hier staat ie goed!
En dat gaat een vaart!  Die takjes verdwijnen in de muil van dat monster alsof het koekjes in het Koekiemonster zijn.  De vervaarlijk roterende tanden versplinteren dat alsof het niks is - nu ja, het machien is ook voorzien op boomstammetjes tot 15cm!  Dus die tandestokertjes uit de biodiverse tuin - dat is kinderspel.


En dat vliegt daar uit met een geweld!  Gelukkig ken ik het al een beetje en laat ik de zoom van mijn wilde heg niet bedelven onder een dikke laag snipperhout!  O nee - want we willen geen brandnetels!  Die zijn misschien lekker in de soep, maar toch maar liever niet.  Dus plaats ik iedere keer als de hakselaar komt, een scherm dat al dat rondstuivend gesnipper wat op één plek moet houden.



Want dat moet allemaal nog bijeengeschept worden straks, en een mooie hoop van gemaakt.


 ... en waarom zit ik nu met dàt deuntje in mijn hoofd?


Elke overeenkomst met echte personen, dromen en gebeurtenissen kunnen al dan niet opzettelijk, wel of juist niet bedoeld zijn ...

dinsdag 10 april 2012

Een mooie hoop.

Zie ne keer wat een stapel!

Ondanks de miezerige regen hebben Middelste en Jongste zoon mooi werk verricht.  Al dit snoeihout lag verspreid in de tuin te wachten om naar de straatkant te worden vervoerd.  Wintertijd is snoeitijd in de biodiverse tuin, en tegen het paasverlof aan is er meestal een behoorlijke stapel bijeengesnoeid.  En dan moet dat allemaal fijngemaakt worden, want daar zet je toch niet de vlam in!?  Dat is toch veel te nuttig materiaal om gewoonweg in rook om te zetten?  Nee - hier wordt dat allemaal in heel kleine stukskes gehakt.  Nu heb ik daar wel zo'n tuinhakselaartje voor, maar dergelijke hoeveelheid ...




Gelukkig kan ik de gemeentewerkers laten komen om deze stapel tot fijn spul te laten versnipperen.  De gemeente heeft er enkele jaren geleden speciaal een hakselaar voor gekocht!  Niet voor de biodiverse tuin alleen natuurlijk, maar ter vermeerdering van het aantal thuiscomposteerders en vermindering van de gemeentelijke factuur (want anders kwam dat allemaal in de groencontainer terecht).




Maar niet van ons!  Uit de biodiverse tuin vertrekt er niks naar de groencontainer!  Alle groenafval gaat de composthoop op en snoeihout wordt verhakseld!   Dat wordt dan gebruikt om het biodivers vrouwke te helpen het "onkruid" (= de ongewenste kruiden) in de vaste-plantenborders in toom te houden.



Dus morgen hebben we weer zo'n voorraadje snippers.  Over zo'n mooie hoop gaat dan een dekzeiltje om dat droog te houden en dan kan dat, wanneer nodig, nuttig gebruikt worden.  Trouwens, de muizen vinden zo'n droge hoop onder een zeiltje ook altijd heel nuttig!

vrijdag 6 april 2012

Tuinevolutie VI - 1995


In 1995 werkte Opa de glijbaan af.  Eindelijk!  :-)  Oudste en Middelste zoon waren er heel blij mee, alhoewel de vormgeving van de artisanale schuifbaan snelle afdalingen en plotse landingen met zich meebracht :-/  … dat was wennen!  Goed met de voetjes remmen was de boodschap, als je niet meters ver wou worden getatapulteerd!

Voor de eerste maal op de schuifaf! 
De dubbele spiraalhaag aanplant zie je op de voorgrond
Op het groendak werd een massa bollen aangeplant!  Want die eerste tulpjes waren zo mooi!  Dus nog wat "aangevuld": drie honderd negen en negentig bollen stak ik er in de ondiepe bodem!
  • 100 Tulipa turkestanica
  • 80 Tulipa tarda
  • 9 Tulipa "Lilac wonder"
  • 8 Tulipa Pulchella
  • 100 Allium moly
  • 100 Allium ostrowskianum
  • 2 Allium giganteum
En ik kreeg enorme zin om iets gek te doen in de tuin.  Vraag me niet waar het idee vandaan komt want ik weet het zelf niet.  Ik wou sowieso de tuin verder opdelen in verschillende tuinkamers maar het ideetje om er een dubbele speelspiraalhaag aan te planten was wel wat bizar. 


We begonnen er eigenlijk al eind 1994 aan, aan de graafwerken voor de spiraalhaag
Er kroop wel veertig meter haag in, dus gek was ik wel, want dat zou nog meer gesnoei met zich mee brengen.  En ik had al zo veel haag te snoeien!  Links en rechts opgeteld was er al honderd vijftig meter haag bij te houden!  Langs twee kanten!  Met de hand!  Want elektriciteit was er nog niet voorhanden, op ons terrein.  Dat zou er pas komen wanneer we er zouden wonen. 
Dus versleet ik er tot dan jaarlijks enkele weekends, in de weer met de haagschaar.  Ik rekende er wel op dat, tegen dat die nieuwe aanplant van het formaat werd om veel werk te zijn, we er zouden kunnen beschikken over electro-gemotoriseerde hulpkracht. 
En die kwam plots sneller dan verwacht - want mijn vader kwam opeens aanzetten met een kleine generator, zodat ik vanaf dit jaar met een elektrische snoeischaar aan de slag kon!
 

Aan de straatkant werd in een wijd-golvende lijn een heg geplant.  Deze zou wild mogen uitgroeien.  Het idee was deze na een tiental jaar eens te kortwieken en er hakhout van te maken.  Misschien liet ik er dan wel een boom in doorgroeien - een Es of zo.

Olivier desserres
Ik kreeg ook zin om meer fruit aan te planten, want tot nu toe stonden er slechts vijf mispels in de tuin.  Ik kocht drie van die doornloze bramen en maakte er een klimrek voor, en enkele fruitboompjes vonden een plek in de tuin:
  • Een laagstam peer “Olivier desserres”
  • Twee halfstam peren waarvan ik de naam vergeten ben
  • Een halfstam appel “Trezeke Meyers
  • En nog een mispel, maar dan nu een echte wilde!

Maar al tijdens dat jaar namen de woelratten woelmuizen wraak!  Met hun bijtelsterke tandjes knaagden ze ondergronds, net onder het oppervlak, enkele van die fruitboompjes om!  Dat zou me leren, er zomaar ongevraagd houtige groeisels aanplanten!  Dit terrein was al generaties lang het hunne!  Wist ik dat dan niet?  Het heette zelfs “Molveld”, volgens oude overlevering.  Dit werd zelfs officieel neergepend in de notarisakte!  Kon ik dan niet lezen of zo?
OK - ergens hadden ze wel gelijk, die woelratten woelmuizen.  Maar ik was niet van plan me zo maar te laten doen.  Op het eind van het jaar stootte ik in een grootwarenhuis op een interessante aanbieding, die ik nuttig kon inzetten tegen die woelratjes: ik kocht in één keer zo'n zeven honderd bollen van trompetnarcissen.  "Ha! - daar zouden ze niet van terughebben!  Met de stinkwortelkes van die bollen verdrijf ik heheid al die woelbijterkes"!, dacht ik zo.
links in beeld de Okkernoot - op sterven na dood :-(

De okkernoot zag steeds slechter uit.   Dat had niks met de woelratten vandoen.  Het was al een paar jaar dat ie niet meer wou groeien, of toch niks deed dat de term “groeien” waard was.  Die boom was gewoon te oud verplant, en daarbij niet goed teruggesnoeid.  Deze winter waren er zo veel takken afgestorven - het was echt geen zicht!  Wat wil je, als je te veel takken hebt en te weinig wortels ... 
Ik moest Verre buurman echt wel gelijk geven - met zijn voorspelling -  de kiemende Okkernootjes die hij me gaf deden het opperbest!  Dus besloot ik korte metten te maken met de kwijnende boom.  Omzagen en iets nieuws planten.  Maar wat?  Door Verre buur had ik nu drie okkernoten, en een vierde was toch wat veel.  Dus dan maar mijn tweede lievelingsboomsoort nemen: een Gewone es!  De wijze les van Verre buur indachtig, zou ik een heel jong Esje planten.

En stillekesaan kwam het plan om te bouwen toch weer bovendrijven - het nam zelfs al concrete proporties aan :-)

bleekgeel: hooiland
bleekgroen: gazon
lichtgroen: struiken
groen: boom
zwartgroen: haag
zwart: landbouwplastiek
beige: akker
lila: kalkgrasland (ook op groendak)
staalblauw: moerasje
rood: akkeronkruidenreservaatje
bruin: constructie
grijs: verharding

Wil je verder lezen?  dan klik je hier op Tuinevolutie VII - 1996!
Terug naar het begin? Klik hier voor 1990

dinsdag 3 april 2012

Ontsnapt!

Lap!  Daar hebt ge het al zie!  Ontsnapt!  Ge had het kunnen denken hé - dat dat zou gebeuren.  Met al die wilde planten, ge denkt toch niet dat die allemaal braafjes op hun plek gaan blijven staan?  Dat stuift maar en dat zaait maar en voilà zie.  Het is zover.

Ziet ge 'em staan?  Zo nog wat kleintjes op de voorgrond daar?  Hij heeft van die donkere vlekjes, dus zo moeilijk is dat niet te herkennen niet?  Daarnet stond ie nog tussen het gras verstopt.  Niet dat ie rondloopt of zo, nee - het is nu eenmaal een plant.  En behalve de exemplaren in bloempotten zie ik een plant nog niet zo makkelijk rondstappen.

Nee, daarnet stond ie nog tussen het gras, omdat er nog gras rond stond.  En nu niet meer.  Want het biodivers vrouwke is thuis (want paasvakantie voor de kinderen) en ze had geluk!  Zo een schoon weer!  Dus heeft ze de "witte border" opgekuist.  Daar was vanalles beginnen kiemen, en het was niet gewenst.  Net zomin als het gras van het pad langsheen de border.  Dat heeft ook altijd van die imperialistische neigingen.  Dat wilt die border inpalmen en dan moet het biodivers vrouwke dat in de lente weer terugdringen.  Een heel gevecht is dat.  Maar ze heeft gewonnen, en nu is het gras weg.

Maar niet dat plantje met die vlekjes.  Dat had geluk!  Want het werd net op tijd herkend!  Voor hetzelfde geld lag het nu ook op de composthoop ... "ontsnappingspoging kent dramatisch einde" kon er wel in de krant staan.  Komt ervan als ge niet mooi in de bloemenweide blijft ...

 

Maar wat nu gedaan? - met zo'n zeldzaamheid langs het pad.  Dat staat daar wel een beetje kwetsbaar te wezen.  En kunt ge dat wel verplanten?  Ik denk dat ik er alvast een stokje naast zet.  Dat is in onze tuin meestal het teken naar de kinderen toe "opgepast - voor de biodiverse papa belangrijk plantje".  En dan maar hopen dat het bloemen geeft.  Wellicht pas volgend jaar - als het biodivers vrouwke 'em op tijd ziet ...

:-)  Maar ik wel blij met dat plantje ... en ook met het biodivers vrouwke.  Omdat ze zo oplettend was, en ook omdat ze een foto gemaakt heeft die ik vergeten was dit weekend.  Het was nochtans al april!  En ze voorspelden slecht weer deze week!  Maar vandaag was het zo zonnig en ze heeft er aan gedacht - aan de op-het-eerste-gezicht foto van april!  Mooi hé - van haar?


Op dit tuinplannetje zie je van waar onze op-het-eerste-gezicht foto gemaakt wordt.  En de foto zelf, die kan je HIER bekijken.

maandag 2 april 2012

Tuinevolutie V - 1994

Begin 1994 was de kommer en kwel voorbij - mede dank zij al mijn vrienden.  Bovendien hielp een korststondige romance me over de donkere maanden van de jaarwisseling heen en deed me weer in de liefde, en vooral weer in mezelf geloven. 
Als dat geen mooie herstart was!  Dus vlogen we er weer in!


Kasseiklinker pad af! Op de achtergrond de ophoging van de aanpalende bouwgrond ... 
Een mooie pinksterbloemenweide werd er bedolven!


Langs het tuinhuisje werd een pad gelegd.  Want daar werd zoveel heen en weer gelopen dat er al snel alleen nog modder en slijk over was.  De kasseien waren recuperatie stoepkasseien uit Brussel.  In die tijd waren die haast in alle straten vervangen door van die saaie 30x30 betontegels.  Nu, jaren later, worden op veel plekken in Brussel de stoepen weer op traditionele wijze bestraat met die platte kasseistenen, zoals weleer.  Maar ondertussen liggen al de originele klinkers verspreid over België, bij particulieren thuis.  Maar die van mij krijgen ze niet terug!


De doorgang van pad naar kippenren werd afgewerkt met een afdakje met steunpaal, als houvast voor het poortje dat nog moest komen.




Op het groendak schitterden voor het eerst de sterretjes van Tulipa Turkestanica en Tulipa Tarda.  Turkestanica komt het eerst, net na de Krokusjes en Tarda komt wat later (passende naam dus).  Spijtig genoeg valt dat kleinere tulpje niet zo op tussen het opgeschoten gras.


Bosrank aan voet van schommel


Zo'n schommel, dat is toch een uitgelezen ding om in te klimmen?  Zeker als je Tuinkamperfoelie, Hop of Bosrank heet!  Om ze bij het klimmen wat te helpen, werd er wat gaas tussen de dwarsbalken bevestigd.


Rechts naast de schommel plantte ik een scheutje van een Sering, en links ervan een jonge Peterselievlier.


Sering geplant, en op de voorgrond een groepje tricolore krokusjes.


Opa bouwde het speelhuis boven op schommel, net als ie beloofde!  Het moest de startplek worden voor de schuifaf die Opa ook nog zelf zou maken :-)


Opa maakt speelhuis, en de werktuigentas is kei-interessant!


Én ... die zomer viel ik in Corsica voor de charmes, én kuiten, én humor én biodivers potentieel van een al even interessant als knap vrouwke :-)  ...  En dus deed ik de rest van dat jaar niet veel meer in de tuin, behalve genieten ;-)  ...  en opnieuw plannen maken voor de toekomst.

bleekgeel: hooiland
bleekgroen: gazon
lichtgroen: struiken
groen: boom
zwartgroen: haag
zwart: landbouwplastiek
beige: akker
lila: kalkgrasland (ook op groendak)
staalblauw: moerasje
rood: akkeronkruidenreservaatje
bruin: constructie
grijs: verharding

Hier klikken voor de tekst over 1995
Terug naar het begin? Klik hier voor 1990

zondag 1 april 2012

Hoge haagboog zingt toontje lager

Nu heb ik twee doorgangen door de haag, overspannen door een boog.  Maar helaas is de éne te hoog.  Je ziet het op de foto - de sprieten bovenaan zijn het resultaat van "het is te hoog en te wiebelig daar boven op die hoge ladder, dus laat ik ze maar staan".

Nu is dat wel mijn eigen fout - dat die boogdoorgang zo hoog is.

Beetje misrekend.  Wat de onderkant van de boog is - had eigenlijk de bovenkant moeten zijn.  Niet dat die boog nu omgekeerd staat - neen, maar ik had die takken mooi naar elkaar toegeplooid en dan verondersteld dat ze evenveel omlaag als omhoog zouden groeien.  Ha!  Daar deden ze niet aan mee!  Omhoog groeien deden ze!  Wat dacht ik nu!

Haagboog voor, tijdens en na de aanpassing

Nu was de top van de boog veel te hoog geworden - en gevaarlijk voor de snoeier van dienst, ik dus.

Dus vandaag er eens ingevlogen - vooraleer de vogels er een nestje in zouden bouwen.

Wat denken jullie - komt het in orde?  Of is het te laag deze keer? 
De onderste takken staan op 1m80 - dus lange mensen zullen zich moeten bukken ;-)